Daringklasse (1949)

Daringklasse (1949)
Daring-klasse
Algemene kenmerken
Lengte	119 m
Breedte	16,2 meter
Diepgang	4,1 meter
Deplacement	3.820 ton (geladen)
Voortstuwing en vermogen	2 Foster Wheeler boilers, Parson stoomturbines (English Electric in RAN-schepen), 2 schroeven, 54.000 pk
Vaart	ca. 30 knopen
Bereik	4.400 zeemijlen
Bemanning	297
Bewapening	3 × 2 11,4 cm kanon 6 × 40 mm Bofors luchtafweergeschut 10 × 53,3 cm torpedobuizen 1 Squid anti-onderzeebootmortier
Portaal    Maritiem

De Daring-klasse torpedobootjagers was een serie van acht schepen gebouwd voor de Britse marine, die op stapel gezet zijn tijdens en na de Tweede Wereldoorlog.

De Darings waren een verdere ontwikkeling van de succesvolle Battle-klasse, maar kwamen niet meer op tijd gereed om deel te nemen aan de strijd. Zoals aan veel Britse schepen werd na de oorlog ook aan deze schepen de bouw tijdelijk stopgezet.

Na hervatting van de bouw kwamen ze pas in de jaren vijftig van de 20e eeuw bij de Royal Navy in dienst. Twee schepen, Danae en Delight, waren eigenlijk onderdeel van de Battle-klasse, maar alleen de Delight (oorspronkelijk Ypres, daarna Disdain en vervolgens pas Delight) werd in dienst genomen. Behalve de Danae werden nog 8 andere jagers geannuleerd: Demon, Desire, Desperate, Doughty, Dragon, Druid, Dogstar en Disdain.

Drie schepen, Vampire, Vendetta en Voyager, werden gebouwd voor de Royal Australian Navy (RAN) en stonden daar bekend als de Voyager-klasse. Een vierde schip, de Duchess, werd naderhand nog geleend en later gekocht door de RAN.